Por fin chegou o día, o de madrugar
non se notou tanto como durante a semán. O lugar de reunión foi a propia
estación de Padrón as 7:15, onde estivemos case todos (Moncho, Richar, Montenegro, Manolo Dopazo, Marcos, Carlitos, Manuel e Ramon) puntuais para poder
coller o tren das 7:30 con destino a estación da Coruña, o ceo estaba algo
tapado pero respetounos para polo menos chegar secos ao destino.
Unha hora máis tarde estabamos na Coruña, logo das rigorosas fotos para a
posteridade,
tiramos cara o porto para intentar contactar coas sinais do camiño, fomos a "cegas", ata que chegamos á ponte romana do Burgo, primeiro hito que atopamos despois de case7 km , que alivio pensamos todos, agora será
coser e cantar, ja, primeiro e último que atopamos antes de Bruma.
En parte non nos importou, grazas a esta perda atopamos un bonito camiño pegado ao río Mero que nos levou case ao embalse de Cecebre.
tiramos cara o porto para intentar contactar coas sinais do camiño, fomos a "cegas", ata que chegamos á ponte romana do Burgo, primeiro hito que atopamos despois de case
En parte non nos importou, grazas a esta perda atopamos un bonito camiño pegado ao río Mero que nos levou case ao embalse de Cecebre.
Despois de darnos conta de que iamos mal encamiñados, e logo de facer unhas
cantas pesquisas (non nos acababamos de creer a boa sorte que temos) decidimos
consultar os mapas de emerxencia e así poder enlazar outra vez co camiño a
altura de Carral (10 km
por carretera asfaltada). Chegados a este enclave turístico da Galicia profunda
decidímonos a preguntarlle a un "Quiosqueiro" onde podiamos enlazar
co camiño de Santiago, resposta: ide pola carretera. Como non nos gustou a
resposta repetímola pregunta máis adiante, con sorte de que un arxentino si que
sabia por donde era.
Fomos a enlazar de novo co camiño en Sarandóns, ja vaia sorte, xusto o
sitio onde comeza a temida subida a Bruma, +- 5 km de subida primeiro por
asfalto e logo xabre que nos fan darlle forte ao riñon.
Xa en Bruma reagrupámonos a recuperar enerxías con barriñas e outras
preadas que levabamos, e asi poder cambiar algunha impresión do itinerario. A
partir daqui seria todo moito máis fácil, si si, facilísimo. Uns cantos
kilometros de asfalto fixéronnos seguir pensando que solo nos quedaba un paseíño.
Pasamos o Concello de Ordes con algún intento de melloría en canto ao
camiño (algún tramo de camiñiño estreito que enseguida salia a outra carretera
asfaltada) ata que chegamos ao Concello de Oroso no que si que disfrutamos de
tramos de camiño estreito e pista forestal do noso agrado). Ao chegar a
Sigüeiro fixemos parada nunha marquesiña (que nos fixo de abrigo da chuvia que
nos caia naquel momento e que nos serviu para volver a repoñer forzas e liquidos
nun super que tiñamos enfronte).
Ao pouco de pasar a ponte do Tambre recuperamos o Camiño con un paredón de
terra que fixo que nos arrepentiramos de encher o bandullo. Pouco tardamos en
vacialo, debido aos continuos sube e baixa que nos viamos forzados a facer. A
continuación chegamos a Sionlla (última dificultade importante do Camiño) e o
Poligono do Tambre e así entrar a Santiago por Vite.
Xa nos faltaba pouco para conseguilo, xa estabamos na Praza do Obradoiro, de aqui para casa xa era un camiño conocido.
Conseguido despois de 114.-km e 6:30 min. pedaleando estabamos na casa.
Saudos e veremonos na proxima,
xa esta a cabeza a traballar,
